Mijn oma

Toen mijn oma in 1993 aan de gevolgen van Parkinson overleed, mochten de kleinkinderen een herinnering, een aandenken van oma meenemen.

Mijn ouderlijke woning stond in het verlengde van de straat waar mijn oma woonde en in mijn jeugd ging ik bijna dagelijks langs om bij haar in de middagpauze van school gebakken piepers mee te eten.

Later toen het al wat minder ging en zij hulpbehoevend werd, ging ik langs om boodschappen en kleine klusjes te doen. Één daarvan; de wekkerradio opnieuw instellen was een terugkerend wekelijks ritueel.

Wat mij nog bijstaat is, dat zij vroeger altijd in de keuken zat, daar leefde en oma toen ze ouder en beperkter werd vooral in het achterdeel van de woning verbleef! (ik realiseer mij nu dat het de televisie was die haar mogelijk door eenzaamheid naar de achterkamer heeft verleidt)

Dit achtergedeelte, waar een groot groen velours bankstel stond met gedraaide koortjes, kwastjes aan de onderkant, waar ik als kind regelmatig onder had gelegen om iedereen in deze kamer incl. mijn oma die diagonaal tegenover de televisie zat, goed te kunnen zien. (hoe me dat ooit gelukt is is me nog steeds een raadsel)

Nog steeds zat ze daar..maar nu mede door een toename van de Parkinson in een speciaal voor haar aangeschafte stoel. Een Lodewijk stoel met gesneden houtwerk, velours bekleed en met hoge leuningen. Oma kon zich hierin goed afzetten en met minder krachtverspilling stabiel, minder lichamelijke trilling omhoogkomen. Ze pakte vervolgens haar loopstok om zich verder door het huis te kunnen verplaatsen.

Toen na het overlijden het huis leeg gehaald moest worden, was ik wat later en waren er inmiddels al veel spullen, herinneringen verdeeld.

De voor mij zo kenmerkende en veelzeggende herinneringen stonden er gelukkig nog! Het pannetje van de aardappels..De Franse Lodewijk stoel, haar loopstok en de wekkerradio…

Haar stoel en stok zijn er nog! De stoel is enige jaren geleden volledig gerestaureerd en met dezelfde velours stof bekleed door Stoffeerderij Wimbert aan de hatertseweg. (Zij hadden de stijl en kwaliteit die oma ook toebehoorde)

De herinnering leeft voort, de stoel heeft een mooie plek bij ons in de woonkamer.

En weet je.. er zijn momenten dat ik mijn oma er nog in zie zitten!

Michel