De Brulkikker

De brulkikker!

Vorige week was het familieplein een weekendje weg naar Reeuwijk. Reeuwijk ligt vlakbij Gouda en Delft. We hadden een huisje met steiger aan het water aan de Reeuwijkse plassen.

Na een periode van slecht slapen, het moment om even nieuwe energie op te doen, weer op te laden. Eerder die week was ik al bij de huisarts geweest om wat ondersteuning te vragen voor de nachtrust, maar dit weekend had ik ze thuis gelaten. Ik had er ook niet meer aan gedacht om ze mee te nemen.

De weersvoorspellingen voor het weekend waren uitstekend! Dus buiten de korte broek hadden we de hengel, de barbecue en factor 50 meegenomen.

Het was nog erg druk bij de receptie met mensen die hetzelfde idee als wij hadden dit weekend! Het leek ons daarom beter om eerst maar even wat boodschappen te halen bij de plaatselijke supermarkt! Daar heen rijdende werden we positief verrast door de mooie en veelzijdige biotoop en ligging van Reeuwijk!

Na de boodschappen was de rij inmiddels geslonken en onderweg naar ons huisje bespraken en bewonderden wij het waterrijke park en werden wij welkom geheten door Bollo en de familie gans.

De weekend koffers waren vlot uitgepakt en de hengels snel opgetuigd. Door de ganzenpoep zochten we onze weg naar de waterkant, alwaar we heerlijk beschermd in het zonnetje tegen elkaar zeiden; wat is het leven mooi! En in gedachte hoorde ik Dolce Vita, de muziek van Ryan Paris.

We zagen van alles bewegen bubbelen in het water maar we vingen geen vis! Vanuit het niets hoorden we een brul, de kwaak van een kikker ? en dit was het startsein van de communicatie of lokroep, want toen ging het pas echt los! Gevoelsmatig nodigden ze elkaar uit voor een ontmoeting op deze mooie zwoele zomeravond! Ze zaten links ze zaten rechts, ze zaten in het hele park!

Die nacht hebben de Kikkers daadwerkelijk hun longen uit hun lijf gebruld om contact te maken met het andere geslacht! Het was voor hen paartijd. Maar voor mij slaaptijd.
Juist voor dit weekend sliep ik wat beter, maar nu deed ik geen oog dicht en dacht ik; had ik nu maar de hulptroepen bij!

Die ochtend aan het ontbijt hebben we er smakelijk maar met kiespijn om gelachen!
Ik ben zonder dat iemand dat overigens in de gaten had nog even naar buiten, naar de waterkant gegaan om te vragen of zij, de kikkers het de aankomende nacht wat rustiger aan zouden willen doen en als er een kikker behoefte heeft om gekust te worden, deze dan nu naar voren kan komen.
Die avond- nacht heb ik de kikkers niet meer gehoord!

Michel