De moer van de liliput

De moer van de Lilliput!

Naar aanleiding van een krantenartikel dat ik laatst voorbij zag komen over het feit dat het nog regelmatig voorkomt dat kleine Kinderen een knoopcelbatterij in hun mond stoppen en inslikken! En dit echt wel gevaarlijk kan zijn omdat deze kunnen blijven steken in het lichaam ..bedacht ik me dat er gelukkig ook voorbeelden zijn dat metalen op natuurlijke wijze het lichaam weer verlaten. Ik realiseerde mij dat toen ik nog een kleine Michel was, mij namelijk iets soortgelijks is overkomen.

Ik had vroeger in 1974 een Lilliput, een driewieler met twee banden voor en één band achter. En op een dag was hij kaduk tja dat gebeurt als je als kleine jongen de Lilliput als botsauto gebruikt! Maar gelukkig zijn daar dan de handige vaders, vaders die je eerst ferm toespreken en daarna zo goed en zo kwaad als het kan hun gereedschap kist uitstallen en voortvarend aan het uitdeuken, aan het sleutelen gaan.

Nou hadden wij thuis een groot souterrain, een grote kelder waar genoeg ruimte was om te spelen en dit soort klusjes te klaren!

Terwijl mijn vader de Lilliput onder handen nam, nam ik de kelder onder handen tot dat mijn vader zei; en kom nou eens rustig bij mij zitten en help mij maar even mee om je botsauto te repareren..

Nou dat had hij niet tegen dovemansoren oren gezegd! Ik Mocht het gereedschap aan Mijn vader aangeven.

Mijn vader had al diverse onderdelen gedemonteerd en recht gebogen en was de Lilliput weer in elkaar aan het zetten. Hij zette het laatste wiel er weer op en keek op en over de keldervloer, maar er waren geen onderdelen meer. De moer om het wiel vast te zetten was foetsie en mijn vader vroeg aan mij heb jij nog z’n moer gezien.

Ik had deze moer terwijl mijn vader met de Lilliput bezig was eens goed bekeken en dacht blijkbaar hoe smaakt nou z’n moer. Vraag me niet waarom… maar het gebeurde. Dus toen mijn vader vroeg; heb jij die moer gezien Michel? durfde ik eerst niets te zeggen maar mijn vader had wel door dat er iets niet klopte! Hij vroeg je hebt hem toch niet doorgeslikt toen ik naar mijn mond wees!

Nou je begrijpt dat mijn vader not amused was! Hij riep mijn moeder en kort daarna heeft, ik dacht ome Ger ons naar het ziekenhuis gebracht; alwaar ik op een tafel werd gezet en onderzocht werd! Volgens mij is er een röntgen foto genomen om te kijken waar, op welke plek in het lichaam de moer, het onderdeel van de fiets zich bevond. Gelukkig was er goed nieuws en verminderde hierdoor ook de spanning bij mijn ouders. De moer zat op een gunstige plaats en zou er op natuurlijke wijze uitkomen. Aan mijn moeder de eer om mijn ontlasting de komende dagen te volgen, te controleren!

En ja hoor ik heb hem kort daarna uitgepoept! En hoe raar het ook klinkt en stinkt; maar dat was een geluksmoment!

Ik weet het niet meer zeker ..maar ik dacht niet dat mijn vader gewacht heeft op deze moer! Op mijn Lilliput glom aan de rechterzijde een blinkende nieuwe moer die mij en alle andere familieleden herinnerden aan dit gevoel!

De moer van de Lilliput!

Michel